مكانيزمهاي تخريب مواد كه با شرايط محيطي تشديد ميگردند در صنايع مختلفي به وقوع ميپيوندند. يكي از اين مكانيزمها حمله هيدروژني در دماي بالاست كه ميتواند باعث شكستهاي بسيار مخربي گردد لذا بايد توجه ويژه اي در زمينه منشا حمله هيدروژني، انتخاب مواد و بويژه انتخاب روش بازرسي مناسب به منظور تشخيص به موقع و مراقبت وضعيت مناسب تجهيزات مستعد حمله هيدروژني صورت گيرد.
حمله هيدروژني در دماي بالا در اثر واكنش بين هيدروژن اتمي با كربن و تشكيل متان اتفاق ميافتد.
Fe3C+2H2-->CH4+3Fe
در دما و فشار بالا هيدروژن اتمي به سرعت در ديواره مخازن تحت فشار نفوذ ميكند. ميزان فشار گاز متان توليد شده در اثر اين واكنش تابعي است از دما ،فشار جزيي هيدروژن و شرايطي كه باعث ناپايداري كاربيد ميشود. فشار گاز متان باعث رشد حفرات از از مناطق جوانه زني آنها در راستاي مرزدانه ها ميگردد.در اثر تشكيل متان در فولاد، استحكامژ و چكشخواري آن كاهش ميابد. نرخ تخريب خواص ماده به فشار متان، نرخ خزش و نسبت مرزدانه هاي گسسته شده بستگي دارد. در دما و تنش بالا ممكن است مكانيزمهاي حمله هيدروژني و خزش با يكديگر تركيب شوند، چرا كه هردو مكانيزم در اثر تشكيل و رشد حفرات در مرزدانه ها ايجاد ميشوند. در يك دما و فشار جزيي هيدروژن مشخص، حمله هيدروژني ابتدا در مناطقي اتفاق ميافتد كه بيشترين ناپايداري كاربيد را دارند. اين مناطق اغلب ناحيه جوش و نواحي اطراف آن را شامل ميشوند. در اغلب كاربردها رشد فشار جزيي هيدروژن به اندازه كافي بالا هست كه باعث پيشرفت حمله هبدروژني در قسمت قابل توجهي از ضخامت قطعه شود. نتيجه اين پديده كاهش نسبتا شديد زمان رشد حمله هيدروژني از سطح به نيمه ضخامت قطعه ميباشد. بنابراين ما با يك كاهش قابل توجه در خواص ماده روبرو ميشويم كه مبتواند باعث پارگي سريع باقيمانده ضخامت قطعه در اثر اعمال بار بيش از حد تحمل ضخامت باقيمانده گردد. اگر كاربيدهاي ناپايدار درون ضخامت ديواره قطعه وجود داشته باشند، حمله هيدروژني ميتواند بخ جاي سطح از اين نواحي آغاز گردد.
در صورتيكه فشار جزيي هيدروژن كم باشد، حمله هيدروژني تنها در ناحيه باريكي از سطح قطعه اتفاق ميافتد. اين بدان معنيست كه در مواد همگن حمله هيدروژني در دماي بالا با سرعت كمي در ضخامت قطعه پيشرفت ميكند. شرايط بحراني براي ايجاد حمله هيدروژني هنگامي است كه كاربيدهاي ناپايدار در زمينه وجود داشته باشد، بخصوص وقتي كه علاده براين كاربيدها ،ناپيوستگيها (عيوب) و نواحي با تنش بالا نيز وجود داشته باشند. در اين نواحي، تنش بالا و تغييرات نتشي ميتواند باعث ايجاد ميكروتركها شده و نفوذ هيدروژن را با فشار عملياتي به درون قطعه تسهيل نمايد.
نتيجه اين حالت ايجاد حمله هيدروژني بصورت موضعي ميباشد. در اين حالت ميكروتركها همانند ماكروتركها جهت گيري و رشد ميكنند و در نتيجه تخريب تحت اين شرايط ناشي از نشتي ايجاد شده در اثر رشد ترك خواهد بود. هرچند كه احتمال ايجاد شكست ناگهاني همواره جود دارد.
