لايه های ميانی (Buffer Layer) گاهی در فرآيند سخت پوشانی (Hardfacing) بمنظور لايه های واسطه بين قطعه کار و پوشش نهايی استفاده ميشوند. استفاده از اين لايه ها به منظورهای متفاوتی صورت ميگيرد که مهمترين آنها در ادامه آورده شده:
۱- سخت پوشانی مواد نرم برای شرايط تحت بار زياد هنگامی که پوشش سخت روی يک فلز پايه نرمتر قرار ميگيرد تحت بارهای زياد دچار فرورفتگی (Sink In) ميگردد. برای جلوگيری از اين مشکل يک لايه از فلزی با استحکام بيشتر قبل از اعمال پوشش سخت روی فلز پايه اعمال ميگردد. | 
|
۲- سخت پوشانی قطعات تحت ضربه يا خمش هنگامی که يک قطعه سخت پوشانی شده تحت ضربات شديد و يا خمش قرار گيرد احتمال پيشروی ترکهای آزادکننده تنش (که در پوششهای سخت رايج هستند) بخصوص در فلزاتی که استحکام بالاتر دارند وجود دارد. استفاده از يک لايه ميانی نرم مناسب ميتواند از بروز اين مشکل جلوگيری کند. |  |
۳- سخت پوشانی قطعاتی که در قسمتهايی دچار سايش شده اند در بسياری قطعات سخت پوشانی شده که تحت بهره برداری قرار گرفته اند تنها قسمتهايی از پوشش دچار سايش شده و در برخی قسمتها پوشش سخت قبلی باقی مانده است. در اين حالت اگر لايه های زيری نرم باشد و يا دچار شکست نشده باشند ميتوان پوشش سخت را مستقيما روی آنها اعمال نمود. اما در مورديکه لايه های زيری سخت بوده و يا دچار شکست شده باشند بايد اين لايه ها قبل از اعمال مجدد پوشش سخت با سنگزنی و يا گوجينگ برداشته شوند. درصورتيکه امکان انجام اينکار وجود نداشته باشد استفاده از يک لايه ميانی نرم ميتواند زمينه مناسب را برای اعمال پوشش سخت مهيا نمايد. |  |
منبع:CIGWELD HARDFACING INFORMATION
