در فرآيند سخت پوشانی (hardfacing) بوسيله جوش هنگامی که از مواد مصرفی با سختی بالا (مانند کاربيد کرم) استفاده ميشود٫ پوشش ايجاد شده دارای انعطاف پذيری بسيار کمی خواهد بود و اغلب در اثر تنشهای ناشی از انقباض حوضچه جوش دچار ترک خواهد شد. از آنجايی که ايجاد اين ترکها تنشهای پسماند انقباضی جوش را تا حدود زيادی کاهش ميدهند به ترکهای آزاد کننده تنش (Stress Relief Cracks) معروفند. اين ترکها معمولا در عرض جوش (عمود بر جهت جوشکاری) ايجاد ميشوند.
اگر قطعه سخت پوشانی شده تنها تحت سايش ذرات ساينده قرار داشته باشد اين ترکها خطری را برای قطعه ايجاد نميکنند و معمولا هم اين نوع پوششها فقط به منظور مقابله با سايش استفاده ميشوند. اما اگر قطعه علاوه بر سايش در معرض نيروهای سيکلی و يا سيال خورنده قرار داشته باشد اين ترکها خطرناک بوده و ممکن است باعث شکست قطعه بشوند. برای اينگونه موارد بايد از مواد پوششی مناسب و تکنيکهای خاص استفاده شود تا از ايجاد ترکها جلوگيری شود.
يکی از روشهای کاهش خطر اين ترکها استفاده از لايه ميانی (Buffering) با جنس چکش خوار ميباشد. در اين حالت اگر ترک موجود در پوشش سخت رشد پيدا کند نوک ترک وارد ناحيه داکتيل و نرم لايه ميانی شده و در اثر کار پلاستيک نوک آنها کور شده و رشد آنها کاهش يافته و يا متوقف ميشود.